Portretfotografie is een breed genre binnen de fotografie. Iedereen verstaat er ook iets anders onder, maar algemeen wordt hiermee een foto van een persoon bedoeld. Portretfotografie bestaat uit verschillende subgenres (headshots, beauty, fashion, glamour…), afhankelijk van waarop je de focus van je foto legt. Ik heb hier gekozen voor een ‘environmental portrait’ (sorry voor mijn Engelse fotografievocabulair). Ik heb met andere woorden een foto gemaakt van een persoon in zijn natuurlijke habitat. Dit kan gaan van een grootvader die een boek leest in de woonkamer tot een piloot in een F16-vliegtuig. Hierdoor ontstaat een verhaal, de kijker gaat beginnen fantaseren en gaat zich vragen beginnen stellen over die persoon.

Ik ben persoonlijk grote fan van dit soort foto’s, van bijvoorbeeld Joe MCNally of Jay P. Morgan. Maar het is niet zo gemakkelijk, je moet namelijk een goed evenwicht vinden tussen de persoon en de achtergrond; het is en blijft een portretfoto. Door compositie en belichting moet je ervoor zorgen dat de persoon ‘los komt’ van de achtergrond. Omdat ons oog wordt

aangetrokken door hooglichten in een foto, is het meestal het beste om je onderwerp op de lichtste plaats te zetten, of bij te flitsen. Ook bij je compositie moet je hieraan denken. Zorg ervoor dat er geen dingen uit het hoofd van je model steken en let erop dat je achtergrond niet te rommelig wordt; less is more, zelfs (lees ‘zeker’) bij dit genre. Het kan helpen om op voorhand een schets te maken hoe je foto er ongeveer kan uitzien. Ook het opstellen van een moodboard, via Pinterest, 500px of gewoon analoog met foto’s uit magazines, kan helpen.

 

Zoals gezegd draait het ook bij dit soort portretten allemaal rond je model. Het poseren is dus minstens zo belangrijk als de rest. Maak duidelijk aan je model wat de bedoeling is, breng hem of haar op het gemak. Denk op voorhand na over welk gevoel je wilt overbrengen. Moet mijn model daarbij in de camera kijken of juist niet? Vraag ik om een stevige, zelfzekere pose, of een eerder elegante? Denk eraan dat je (waarschijnlijk) niet met professionele modellen werkt, vraag dus niet te veel van hem, maar kies voor natuurlijke poses.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

• Mijn toestel stond in de M-stand (wat noodzakelijk is bij flitsfotografie)

• Diafragma: f/8

• Sluitertijd: 1/25

• ISO 200

• brandpuntsafstand: 20 mm (18-55 3.5-5.6)

• Witbalans: automatisch (RAW)

• natuurlijk licht via het raam + één externe flits via radio (TTL)

• Foto gemaakt in RAW, ontwikkeld in Adobe Lightroom; storende gele papieren in de achtergrond verwijderd in Adobe Photoshop.  Afgewerkt in Google Nik collectie.

​

Voor deze portretfoto ben ik naar ‘den stenen molen’ in Boechout gegaan, waar ik een van de molenaars heb gevraagd om te poseren. Zij zijn echter druk bezig om die molen in gang te brengen, dus ik wou hen ook niet te lang storen. Ik wou een portret maken waarbij iedereen meteen ziet wie de geportretteerde is. Het was dus de bedoeling de omgeving, de molen, in de foto te betrekken. Hierbij moest ik wel letten dat de achtergrond niet te veel zou afleiden van de persoon zelf.

Om dat te bereiken, wou ik dat de achtergrond globaal donkerder was dan de molenaar. Ik ben begonnen met een belichting voor de achtergrond (zie hieronder). Hiervoor koos ik diafragma f/8, net groot genoeg om zowel de achtergrond als de voorgrond scherp waren, maar nog wel genoeg licht doorlaat in de donkere molen. Om niet te veel beweging te hebben

(die tandwielen bewegen snel) moest ik mijn ISO één stop verhogen. Met de sluitertijd kon ik regelen wat de hoeveelheid natuurlijk licht was.  Het licht van het raam langs links dat valt op zijn contouren helpt om de molenaar van de achtergrond te scheiden. Als hoofdlicht wou ik een vrij direct licht, zodat er nog wel wat schaduw, karakter, is. Toch wilde ik een zacht licht zodat de overgang van de schaduw op zijn gezicht niet te hard is. Daarom koos ik ervoor extern te flitsen met de flits in een zelfgemaakte ‘softbox’, gemaakt van een schoendoos.

Over de kadrering van de molenaar ben ik niet helemaal tevreden, de crop boven het hand is een beetje raar, vind ik. De mogelijkheid tot een andere compositie was echter beperkt, aangezien de ruimte daar erg krap was, en als je je onderwerp te veel naar de zijkant plaatst met een groothoeklens, raakt dit erg vervormd.