Double exposure stamt al af van het analoge tijdperk, hoewel het misschien ‘Photoshop’ uitstraalt. Voordat Photoshop bestond bekwam men dit soort effect door eerst een silhouet te maken, waardoor een deel van de film onbelicht (zwart) blijft en een deel 100 percent belicht (wit) wordt. Vervolgens maakt men een nieuwe foto, maar dit keer zonder de film door te spoelen. Nu belicht men dus de delen van de film die nog niet belicht waren.

 

Sommige digitale toestellen kunnen dit effect ook bekomen, door een ingebouwde functie, anders ben je genoodzaakt Photoshop te gebruiken. Het principe is echter altijd hetzelfde: je maakt een silhouet met een witte achtergrond. Zorg ervoor dat je een silhouet maakt met een duidelijk herkenbare vorm. Dat kan je doen door bijvoorbeeld de je model zijn of haar benen te laten spreiden of het hoofd in profiel te fotograferen. Om een silhouet te maken, heb je veel tegenlicht nodig. Gebruik bijvoorbeeld een raam waar de zon door schijnt.

 

Zoals bij elke vorm van fotografie wordt een beeld veel waardevoller als je een verhaal kan vertellen. Je kan in principe als tweede foto eender welke foto gebruiken, maar die foto bepaald natuurlijk wel mee wat voor een gevoel je overbrengt.

​

​

​

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Silhouet:

• Mijn toestel stond in de M-stand (wat noodzakelijk is bij flitsfotografie)

• Diafragma: f/8

• Sluitertijd: 1/160 (sync-speed)

• ISO 100

• brandpuntsafstand: 35 mm (18-55 f/3.5-5.6)

• Witbalans: automatisch(RAW)

• camera op statief

• één externe flits via radio (Manueel)

Vuurwerk:

• Mijn toestel stond in de M-stand

• Diafragma: f/6.3

• Sluitertijd: 20”

• ISO 100

• brandpuntsafstand: 18 mm (18-55 f/3.5-5.6)

• Witbalans: automatisch(RAW)

(hier ga ik verder niet op in)

• Foto’s  gemaakt in RAW, ontwikkeld in Adobe Lightroom; double exposure samengesteld in Adobe Photoshop.

​

​

Voor het maken van silhouet heb ik drie zelfportretten gemaakt. Ik heb m’n camera op statief geplaatst en de zelfontspanner opgezet. Net als bij de vorige heb ik een flitslicht gebruikt. Dit keer als tegenlicht door een wit scherm. Omdat ik in een vrij kleine kamer was met een wit plafond en witte muren, is er toch wel wat licht op mij weerkaatst, waardoor het nog niet echt een silhouet was. Maar door de schaduwen volledig naar links te brengen in Adobe Lightroom, was dat snel opgelost.

​

Daarna moest ik gewoon deze foto bovenop de foto van het vuurwerk leggen in Photoshop. Als ik dan de ‘soort’ laag veranderde naar ‘lichter’ werd alles wat donkerder is dan de onderliggende laag doorschijnend. ik kon nu de onderste foto verplaatsen zodat ze mooi paste. Dat heb ik dan met de drie foto’s gedaan, om ze vervolgens allemaal samen te brengen en de hoekjes die nog niet wit waren wit te maken.

​

De foto moet het verhaal vertellen van een persoon die door tegenstrijdige gedachten op ontploffen staat, al kun je er even goed een ander verhaal in zien; de foto vertelt hoe dan ook een verhaal. Het gaat dus over een gevoel dat je niet kan zien aan iemands gelaat, innerlijke onenigheid is vaak iets heel persoonlijk en voor anderen onbegrijpelijk. Het heeft met andere woorden net als deze foto’s geen gezicht en gebeuren de explosies binnenin de persoon. Om diezelfde reden koos ik ervoor geen shirt aan te doen, want hoewel dit in de uiteindelijke foto nauwelijks merkbaar is, straalt dit toch een bepaalde naaktheid, een bepaalde kwetsbaarheid uit.

 

 

 

 

 

​