Productfotografie is volgens mij een vergeten pareltje onder de fotografiegenres. We worden dagelijks geconfronteerd met ontelbare commerciële foto’s in reclameboekjes, -posters en op internet. We krijgen misschien wel een overdosis, maar er staat zelden iemand stil bij de fotograaf achter dit soort werk. We zullen hooguit denken: “Dat ziet er in het echt toch niet zo mooi uit.”  

Een goede productfoto zit technisch misschien wel het meest vernuft in elkaar. Omdat objecten niet bewegen is het mogelijk je belichting tot op de millimeter nauwkeurig te laten vallen; een productfotograaf moet licht dus zeer goed begrijpen. Daarvoor kan je best beginnen met drie simpele ruimtefiguren, de bol, de kubus en de cilinder. Elk voorwerp heeft de eigenschappen van één of meerdere van die figuren.

In professionele studio’s wordt gebruik gemaakt van dure lampen en lichtvormers, maar als je een beetje creatief bent en begrijpt hoe licht werkt kan je met huis-, tuin- en keukengerei ook heel wat. Door witte stof of transparant papier voor een nachtlamp te hangen kan je bijvoorbeeld al vrij zacht licht krijgen. Met wit karton of papier kan je schaduwen ophelderen, met zwart papier kan je dan weer schaduwen tegengaan.

 

Niet enkel de belichting is belangrijk, ook de mise-en-scène; hoe plaats ik elk voorwerp ten opzichte van elkaar? De bekende compositieregels, regel van derden, gulde snede, symmetrie... kunnen hierbij tot in het maniakale worden toegepast aangezien je volledige controle hebt over je scène. Ook het belang van kleur mag je niet onderschatten; de aanwezigheid en combinatie van bepaalde kleuren wekken bewust en onbewust bepaalde gevoelens op.

De meeste productfoto’s die je ziet hebben een zuiver witte achtergrond, wat vaak het best past in een tijdschrift of op een webpagina. Wil je echter opvallen met je foto, dan is het misschien beter om voor een andere kleur of zelfs voor een bepaalde textuur te kiezen.

Let er wel voor op dat wanneer je geen effen achtergrond gebruikt, de achtergrond niet gaat afleiden van het product zelf. Dit kan voorkomen worden door voor een groot diafragma te kiezen zodat de scherptediepte kleiner wordt.

Een lens met een lange brandpuntsafstand (een telelens) kan ervoor zorgen dat er minder te zien is van de achtergrond, omdat de beeldhoek kleiner is. Dit kan ook helpen om minder vervorming in de foto de hebben.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

• Mijn toestel stond in de M-stand (wat noodzakelijk is bij flitsfotografie)

• Diafragma: f/2.8

• Sluitertijd: 1/160 (sync-speed)

• ISO 100

• brandpuntsafstand: 50 mm (50 mm 1.8)

• Witbalans: daglicht (RAW)

• camera op statief

• één externe flits via radio (Manueel)

• camera tethered aan computer via Sony Remote Camera Control en Adobe Lightroom

• Foto gemaakt in RAW, ontwikkeld in Adobe Lightroom; stof en krasjes verwijderd in Adobe Photoshop.  Afgewerkt in Google Nik collectie

​

Naast de wijnfles is het horloge één van de meest gebruikte objecten bij productfotografie. Waarom wijnflessen en horloges? Beide hebben ze vaak een mooi design, maar vooral hun glanzende oppervlakte maakt hen zo interessant voor fotografen. Bij glanzende objecten kan een fotograaf echt het beste van zichzelf laten zien, omdat het zo’n precisiewerk is. Als je je licht een paar millimeter te veel op zij zet, krijg je plots een lelijke weerkaatsing, of juist helemaal geen. Het is de kunst een mooie balans te vinden tussen hooglichten en schaduwen.

Ik heb bij deze foto opnieuw de zelfgemaakte softbox gebruikt die ik ook bij de vorige opdracht had gebruikt. Deze keer stond ze echt net buiten beeld, waardoor het vrij grote lichtbron werd in vergelijking met het horloge, wat voor een zacht licht zorgt, met zeer diepe schaduwen. Aan de andere kant heb ik een klein stukje papier gezet om ook een kleine reflectie aan de onderkant te geven en ook het bandje niet te laten verdwijnen. Mijn compositie wou ik simpel houden opdat de aandacht niet afgeleid zouden worden van het horloge.

​

Het horloge kwam op het sterke punt rechtsboven op de naad van het hemd. Ik koos als achtergrond voor een mouw van een jeanshemd.  Dit geeft een klassieke, maar toch jeugdige toon, die wel past bij het horloge. Ook de kleuren passen mooi bij elkaar, aangezien ik een zwak heb voor de combinatie bruin-blauw.

​

Het horloge heb ik rechtgezet, waardoor er een klein beetje afstand ontstaat tussen het horloge en de achtergrond. Dit was natuurlijk nog steeds niet veel afstand, waardoor ik genoodzaakt was een groot diafragma te kiezen opdat de achtergrond onscherp zou worden; daarom f/2.8, ik kon nog 1 stop lager gaan, maar dan had het horloge zo scherp niet meer geweest. Zelfs met dit diafragma moest ik zeker handmatig scherpstellen en inzoomen.

​

Ik had mijn camera via usb-kabel aan mijn computer hangen waardoor ik via een programma dat meegeleverd werd met mijn fototoestel de gemaakte foto’s meteen op groot scherm kon bekijken. Omdat je zoveel controle hebt over belichting, kleur, scherpte en compositie, is er niet zo heel veel nabewerking nodig. Ik heb enkel wat contrast toegevoegd, kleine krasjes verwijderd en uitgesneden in mijn favoriete 16x9 formaat, wat het toch nog een modernere uitstraling geeft.

​